ANA SAYFA  / UZMAN GÖRÜŞÜ

Her anne baba için evladı göz bebeğidir. Onu her tehlikeden, her olumsuz durumdan sakınmak korumak ister. Koruma içgüdüsü ile çocuğuna görünmez bir zırh kurar.
Aslında çocuğunu korumak, anne baba olmanın en önemli gereklerinden biridir. Çocuğun sağlığını korumak, çocuğun haklarını korumak, çocuğun eğitim hakkını korumak gibi pek çok alt dala ayrılabilir.
Bir de, aşırı korumacı anne babalar vardır ki, çocuklarının temel hak ve özgürlüklerini korumanın çok ötesine geçerek, fazla koruma içgüdüsü ile farkında olmadan onların gelişimlerini olumsuz etkileyebilirler.
Aşırı koruyucu anne baba tutumunu benimseyen ebeveyn çocuğuna  müdahaleci yaklaşır ve  çocuğunu sürekli kontrol eder. Çocuk, sürekli  anne babası tarafından engellemelerle karşılaşır.
Daha çok anne ve çocuk arasındaki ilişkide görülen bu tutum; çocuğun kendini tanımasına, geliştirmesine fırsat vermez. Çocuk, anne babaya bağlı değil adeta bağımlı olur, tek başına hareket etmekten korkar
Anne baba aşırı korumacı olduğunu fark etse ve kabul etse bile, bu tutumunu değiştirmek için çaba sarf edemez. Çünkü kendi müdahalesi olmadan çocuğunun yetersiz kalacağından, eksik kalacağından, ezileceğinden endişe duyar.
Aşırı korumacı anne baba tutumu ile büyüyen çocuklarda görülen bazı davranışlar şöyle sıralayabiliriz:
Çocuk, 5-6 yaşına gelse bile hala anne babasıyla yatar.
Yemeğini tek başına yemez.
Girdiği sosyal ortamlarda bağımsız davranamaz, sürekli olarak anne babasının yanında olmayı tercih eder.
Yaşıtları ile oyun oynamak yerine, anne babası ile oynamayı tercih eder.
Kendi kararlarını almakta zorlanır. Tercihleri sorulduğunda anne babasının yüzüne bakar ve onay bekler.
Düştüğü zaman olması gerekenden daha fazla tepki göstererek, anne babasının dikkatini çekmeye çalışır.
Anne babasına sormadan hareket etmez.
Birçok şeyi anne babası yaptığı için, el becerisi yaşıtları gibi gelişemez.
Sürekli olarak “Dur, dikkat et, yapma” yönergelerini duyduğu için, daha çok kaza yaşayabilir
Özgüveni yeteri kadar gelişmez.
Kendini rahatça ifade edemez
Hoşlanmadığı ve istemediği şeyler yaptırılmak istendiğinde karşı gelmez.
Yaş ve fiziksel olarak büyümüş olmasına rağmen, duygusal olarak hala bebek gibi davranabilir.
Diğer yaşıtlarına göre hasta olma riski daha fazladır. Çünkü anne babası mikrop almasın diye oldukça hassas davrandığı için, karşılaştığı mikroplu alanlarda ilk hasta olan daha çok bu çocuklar olur.
Çocukların gelişimlerini sağlıklı şekilde desteklemek için aşırı korumacı tutumdan kaçınılmalı ve dengeli bir ilişkili sağlanmalıdır.